Plus ronde van vandaag 2024

roughseeker schreef :

 De laatste hole wordt een prooi voor mijn bruto bogey en de bruto par van zusje tegen de bruto=netto par van mijn zwager, dus de wedstrijd gewonnen met 2 up. Lekker als je eigen kinderen je verslaan op je laatste rondje, toch iets met de opvoeding verkeerd gegaan.

 

ik denk: wat een mooi verhaal om te lezen over het einde van een schitterende golf-carriére, bijna een traan wegpinken, maar nee hoor! 
Harteloos !! 

Vrijdag met mijn zus en zwager mijn vader vergezeld tijdens zijn laatste rondje voor hij zijn clubs aan de wilgen hangt. Nu 90 en door de artrose in zijn handen wordt het steeds lastiger om de clubs vast te houden. Ook bukken om op te teeën en de bal uit de hole te halen wordt lastiger.
Bij het bakkie koffie vooraf besloten dat we in 2 teams een betterbal matchplay op basis van stableford verrekening zouden spelen. Mijn vader met zijn schoonzoon, resp. 40 slagen van rood en 0 van wit, tegen mijn zus en mij van rood resp. geel. Vooral een gezelligheidswedstrijd natuurlijk. Zoals gewoonlijk duurde het een aantal holes voordat mijn spel een beetje ging lopen en toen stonden we al 4 down tegen de steady bruto en netto parren van resp. mijn zwager en vader. In de loop van de eerste 9 langzaam teruggekropen naar 2 down. Mijn bijdrage was af en toe een halve en een gewonnen hole. Maar op de tweede 9 begon het spel wat beter te lopen en won ik meerdere holes. Op de tee van 18 stonden wij dormie 1 up. Daar kwam de marshall 4 biertjes brengen, want ook op de baan hadden ze begrepen dat mijn vader na 40 jaar lidmaatschap zijn laatste ronde aan het spelen was. Mooi en heel aardig en kennelijk is het inmiddels goed bekend wat hij na zijn rondes doorgaans bestelt. De laatste hole wordt een prooi voor mijn bruto bogey en de bruto par van zusje tegen de bruto=netto par van mijn zwager, dus de wedstrijd gewonnen met 2 up. Lekker als je eigen kinderen je verslaan op je laatste rondje, toch iets met de opvoeding verkeerd gegaan.

Hangen de clubs aan de wilgen? Nou ja, het lidmaatschap is opgezegd, maar hij neemt wel zijn clubs mee naar huis. Voor als hij een keertje naar de driving range wil of zo.   Het bloed blijft kruipen.

Op minuut  3.29

ik heb een paar weken geen club aangeraakt. Vanochtend even tijd in een verder druk bezet weekend. Met een beetje passen en meten moet het in de ochtend toch wel even lukken. Geen vast omlijnd idee, oefenen of 9 holes lopen op Groendael. Aldaar aangekomen, een nagenoeg verlaten baan. Hmmm, jaaa, koud de baan in met onverminderd hoog verwachtingspatroon. Nu scroll ik soms nog wel door instructiefilmpjes. Meestal neem ik het voor kennisgeving aan. Instappen in het schot. Kort door de bocht. Ik pik mijn target lijn, kies een punt in het verlengde hiervan voor mijn bal, ga dan hieraan paralel staan en ga weg. De Nicklaus methode geloof ik. Nu zag ik een clipje. Hoop dat ik het goed omschrijf. Als je instapt, dat zet je de clubblad in lijn op het het intermediate punt wat je gekozen hebt, je zorgt echter dat je linkervoet niet voorbij de denkbeeldige verticale lijn komt. Pas nadat het blad is opgelijnd, neem je de stance in. Jimenez is het voorbeeld dat in me opkomt. Het zou ervoor zorgen dat je schouders al in lijn zijn. Enfin, niet geprobeerd is geen winst, als je blijft doen wat je deed, krijg je wat je kreeg.
Op hole 1 bracht het me koud niet veel. Ik hookte de bal, terugchippen en vervolgens tot mijn niet geringe verbazing een heerlijk i7 voor 140 m. Ooeps. Ook oeps, dik gezande greens. Putten was helaas een drama. Geprikt en gezand. dubbel Bogey. Hole 2 de par 3, voor mijn gevoel een matig geslagen i8. Ik chip echter binnen de 75 cm. Easy par. Hole 3, erg lastige hole. Ik probeer de step in methode. Ik sla een heerlijke drive, komt net niet terug, maar 'exact'  de lijn die ik gekozen had. Wow. Moet helaas terug de fw in chippen, maar mijn i8, die ik flush raak zoals ik die nog nooit voor mijn gevoel heb geraakt, slaat de bal op 3 meter op het achterste plateau. Maar ja, geprikt & gezand, bogey. De par 5, wederom via de step in, een heerlijke drive. naaste bounce in de rough, en vandaar rommel ik me naar een 8 op de kaart. Ik sla nog wel een redelijke tussenslag, maar het is ellende erna. Hole 5 , zelfde gedoe. Heerlijke afslag (step in) maar nu laat mijn i8 me in de steek, evenals de green. 6. Hole 6, wederom goede afslag, alleen is de lijn niet goed gekozen, maar de slag is de slag. Moet chippen naar de andere fw en heb een 115 over naar de pin. Mijn i9 is veel te lang, 20 meter. Nu kan ik me veel wijs maken, maar ik sla geen 135 meter met een i9. Ik denk dat de afstand via golfshot op de telefoon niet helemaal accuraat was. Toch maak ik een mooie bogey. De korte hole 7, mis ik net de birdie, easy par. Hole 8 prima afslag door consequent in te stappen, super i8 naar de green, nare put. easy par. Hole 9 is irritant. Tee achterop, dus denk voldoende over te houden om met de 3w af te slaan. Heb 2 meter over, anders ballah die aqua. 95 meter, in de rough, denk de pw. Die raak ik verkeerd en sla een streep richting de ramen van het clubhuis ... bal ligt op het pad, 10 cm voor de oob palen. bah. chippen en 2 punt op die zandgreens. Rondje 45, na een paar weken stilstand. Niets mis mee voor mij.

met weemoed denk ik nog wel eens terug naar mijn hoogtepunt-zomer van 2022 waarin alles op zijn plek viel en ik zonder nadenken de mooiste ballen sloeg met ijzers 4,5,6 - houtjes en driver - mijn afstanden zonder moeite gewoon haalde, chips met 1-putt - the works!!
Dat was na die zomer afgelopen en ik ben sindsdien niet meer in de buurt van mijn hcp gekomen. Afgegleden van toen 11.8 naar nu 17.2, maar als ik alles bijgehouden zou hebben, dan zou ik waarschijnlijk ergens tussen de 24 en 28 zitten. Ik heb dat dus maar niet gedaan, want als ik met de TS in december ineens 32 slagen mee zou krijgen, dan zou dat misschien wat wenkbrouwen doen fronsen.
Geen vertrouwen, krampachtig, twijfel, heel af en toe een goede bal, maar meestal teveel nadenken om e.e.a. binnen de perken te houden en dat houdt dan in dat je altijd rondes rond de 100 slagen loopt.
GUR dus - golf under repair; wel al les genomen voor de puntjes op de i, maar ook die weet ik ook nog even niet vast te houden.

Desondanks natuurlijk wel een aantal gezellige rondes gelopen de afgelopen tijd - dagjes uit naar Rijk van Groesbeek met de Rhoonse vrienden, ronde op Schloss Moyland (vakantie), rondje gelopen in Burger's Zoo (geen golf, maar toch leuk!), Hooge Graven bij Ommen en tussendoor ook nog naar een Classic Rock festival  hier in de buurt - erg leuk allemaal.

Onder het motto, misschien gaat het morgen toch weer beter, had ik Sven zo gek gekregen om ons in te schrijven voor een double-matchplay club-kampioenschap. Dat gaat dan team tegen team als foursomes (alles om en om dus ook maar 1 teeshot).
Eerste ronde zaterdag ochtend, tweede zaterdag-middag, derde ronde zondag-ochtend en dan de finale zondag-middag. 72 holes als het een beetje meezit, why not!
Ronde 1: Sven hcp 13 en ik hcp 17 tegen twee heren van de club (leeftijd tussen Sven en mij in) met beide iets van hcp 15, dus we hadden allebei playing hcp 14 en nergens verrekening - dat is wel fijn spelen als zodanig.

We begonnen redelijk tot goed:  A/S, 1 down, A/S en op hole 8 stonden we zelfs 2UP.  Toen ging het 4 keer goed mis aan mijner zijde. Drives, chippen en putten (alhoewel) ging nog wel, maar alle tweede slagen ijzers en houtjes was drama en dat kon een goed spelende Sven ook niet meer goedmaken. Verloren teveel slagen en de tegenstanders waren steady Eddie's met niet veel foutjes.
Op hole 13 stonden we dus 2 down, konden nog 1 keer terugkomen tot 1 down, maar daarna was het toch wel gebeurt en kon ik geen enkele slag meer goed uitvoeren. Verloren met 2&1 - een wedstrijd waar we zeker kansen hadden, maar het mocht niet zo zijn. 
Vooral teleurgesteld richting Sven natuurlijk; ik had meer van mij verwacht (ik had ook voor 36 holes boterhammen gesmeerd), maar de malaise duurt nog ietsje langer. Voor mij prima, maar wel vervelend als je samen speelt.
Ook de 9 holes par 3 erna (we waren er toch) was niet je van het - bogeys all around.

Nu duimen dat ik 14 december af en toe een opleving heb om het team te ondersteunen!  Zou vervelend worden als ik 2025 wel mag organiseren, maar dat ik geen Beaver meer mag zijn!  

In Bretagne voor een paar dagen. Wat doe je dan, je neemt contact op met Martin, of hij in de buurt woont en zo ja of hij zijn heeft in de rondje op Pleneuf-Val-André . Hij woont niet in de buurt (1,5 uur rijden) maar hij kan op woensdag. Op woensdag (2 okt)waren de weersomstandigheden prima. Begon bewolkt daarna zon en toen we binnen waren kwam de zeemist het land op. 
Prachtige baan, mooie vergezichten, slechte greens. Bij navraag blijkt dat ze veel last hebben van de weersomstandigheden en daarom de greens niet goed krijgen.
Golf was bijzaak voor vandaag. Heel gezellige ronde gelopen, prachtige dag gehad en veel plezier gehad.
Martin, dank 

Paar weken geleden kreeg ik een appje van Hans (Nieuwlander) dat hij deze week in Erquy zou zijn. Vlakbij Pleneuf Val Andre.
Of ik tijd had en zin.
Tuurlijk.
Dus heel gezellig met Hans en eega gespeeld. Het golfde redelijk op en neer, net als de baan. Hij blijft mooi.
Leuk om ze weer te spreken na zo'n lange tijd. Het lijkt dan net of het nog maar net geleden was. Mooi is dat.

 

Na een te lange tijd heb ik afgelopen weekend weer eens op een aantal prachtige banen in het buitenland gespeeld. Bij een aantal golfchatters zijn de banen van Hardelot en Wimereux goed bekend. Voor mij was het de eerste keer. Wat een ervaring!

Op vrijdag afgeslagen op Le Pins terwijl het al een beetje miezerde. Voor ons liepen twee grote groepen Engelse golfers, die duidelijk moesten wennen aan het idee dat buggy’s niet waren toegestaan. De sfeer was gelukkig goed tot hole 9. Terwijl we probeerden uit te vogelen welke hoek het beste is om vanaf de tee over de grote bunker te slaan kwam het water ineens met bakken uit de lucht: in een paar tellen kompleet doorweekt..... Toch de hole uitgespeeld en vervolgens een uur gewacht tot het minder ging regenen. Weer “opgedroogd” toch de tweede 9 gespeeld, maar er stond helaas al veel water op de fairways.

Op zaterdag stond Les Dunes op het programma. Wat een geweldige baan! Dezelfde Engelsen liepen in de flights voor ons en de sfeer was mede door het mooie weer goed. De baan is niet al te lang maar zeer geaccidenteerd en heeft een aantal blinde shots naar verhoogde greens. De slagen waren goed, het putten op de snelle greens was lastig.

Op zondag sloten we af met een rondje Wimereux. Voor mij de mooiste baan van de trip. Het was zonnig en fris, maar door de zwakke wind goed te spelen. Ondanks het slechte putten goed gespeeld, muv holes 10, 11 en 12. Daar een goede ronde helaas weggegooid. Door de trip heb ik de smaak wel weer te pakken en zal het forum in de gaten houden.

Afgelopen weekend op de mooiste par 3 baan van Nederland gespeeld.
Zaterdag in een beat the pro match. In een onderdeel John Woof verslagen met de putt-contest.
Zondag met mijn oom (oud  kampioen op de Rosendaelsche (2x)en de Pan). Met 81 jaar loopt hij met zijn tas op de rug en beukt de bal nog met gemak 170m. U ziet: de appel valt niet ver van de boom. Als ik nu eens wist naar welke kant op die appel valt...     
   

Gisterenavond weer een rondje 9 holes gespeeld, de Bullewijklus op De Hoge Dijk. Naar mijn mening de leukste lus, maar ook net iets lastiger dan de Holendrechtlus. Winderig, maar heerlijk weer.

De eerste hole is een makkelijke start, die ik doorgaans matig speel. Ook nu drie keer te dik geraakt, met als resultaat een dubbel. De volgende hole is lastiger. Drive gaat naar links, water, drop, derde slag naar links via de boom weer terug tot een meter of 5 voor me. Vierde slag naar links, maar speelbaar. Al met al een triple op deze par 4. Dan de leuke par 3, 140 meter, hogere green, windje schuin van achter, heerlijk geraakte ijzer 7 en de birdieput vanaf een metertje valt. Lekker. De volgende par 5 is rommelig, twee keer vanuit de bomen een reddingslag moeten maken, maar kom uiteindelijk redelijk weg. Vanaf dat punt begin ik wat meer rechtdoor te slaan, met ondermeer een mooie par na een net gemiste birdieput op de lastigste par 5 achtste. De laatste hole recht tegen de wind in speelt erg lang en met een matige chip vanuit de fringe naar iets verder in de fringe wordt dat weer een dubbel. Toch geïmponeerd door de sterke downhill net achter de vlag.

Al met al ondanks het slechte begin nog 20 punten gescoord, dus net niet genoeg om mijn handicap te spelen. Hoe meer holes, hoe beter het resultaat.